Dag 18: Het vertrek… (Deel 2)
Met een kwartier vertraging zijn we vertrokken uit Orlando. We hebben in het vliegtuig nog een stoel geruild dus zitten we met zijn tweetjes bij de nooduitgang met een zee van ruimte. De vlucht duurt echter ‘maar’ 1 uur en 44 minuten dus daar boeken we een halfuurtje tijdwinst. De overstap is amper 100 meter lopen dus die halen we makkelijk.
Om 19:00 uur zat iedereen in het vliegtuig en om 19:30 zouden we vertrekken maar dat werd helaas iets na 20:00 uur. Wa hadden dus een bonusuurtje in het vliegtuig, toch weer mooi meegenomen. We zijn allebei heel moe maar kunnen door omgevingsfactoren (knieen achterbuurman en een bejaarde vent voor me die kan stil zitten) niet slapen. Danielle werd onderweg nog misselijk en kots het hele vliegtuig onder… Om eerlijk te zijn ze gaat er netjes voor naar de toilet en niemand heeft er iets van gemerkt maar dat andere klonk interessanter toch? Ik kijk onderweg Transformers 2 en X-Men Originals: Wolverine. En tussendoor probeeren we allebei toch wat te slapen wat niet echt lukt.
We zijn nu allebei bekaf en weten dat we nog 5 uur moeten wachten op de volgende vlucht van 1 uur en 15 minuten. Niet echt een fijn vooruitzicht. Eerst zoeken we een lunch op en het wordt patat met een frikandel speciaal, als we dan toch in Nederland zijn… Die is echter enkel buiten het douanegebied te krijgen dus we gaan nog even heen en weer. En inmiddels zitten we samen in de laptopbar de blog bij te werken en ons wakker te houden. Nog 3 uur en dan vliegen we en nog 4,5 uur dan komen we bij de douane aan, zouden ze ons door hebben?
Einde story, we zullen jullie verhalen misschien, niet meer ‘s morgens vroeg op om jullie gebeurtenissen nog ff te lezen. Dat word echt afkicken. Hoop dat jullie voor morgen een beetje bijgekomen zijn. Kus Ineke
Hopelijk kunnen jullie zo snel mogelijk wat bijslapen… want dat is nodig zo te lezen… en hopelijk is alles goed verlopen .. Welkom thuis!
Ondertussen zijn we op de hoogte dat alles goed gegaan is. Heeel fijn toch altijd een beetje spannend. Pa.
Wat is zo’n terugvlucht toch een hel he… je wil gewoon maar 1 ding als het dan toch over is… thuis zijn!!
Hopelijk schiet het ondertussen een beetje op, en kunnen jullie bijna weer in je eigen bedje duiken.
Hallo wat zullen jullie blij zijn om op je eigen bedje te liggen na zo een vermoeiende lange reis
Fijne thuiskomst ma en pa.